De balans na een jaar CrossFit

Laat ik je even meenemen naar dinsdag 3 oktober 2017. Daar lag Sander. Half schuimbekkend in een hoekje te stuiptrekken tijdens zijn eerste les CrossFit. Al bij de warming up zag ik het licht aan het einde van de tunnel steeds feller worden. En dan moest de echte les nog beginnen. Een ware hel vond ik het. Maar wel een hel die achteraf verrekte lekker voelde. Ik zette door en ruim een jaar later is deze jongen inmiddels 3x per week in de box van CrossFit Barneveld te vinden. Een klein wereldwonder.

Hoe deze onsportieve draak veranderde in iemand die tegenwoordig soms vrijwillig hele zondagmiddagen wandelt, ruim de helft van de week sport en zelfs meestrijd in de CrossFit-wedstrijd van The Nationals? In deze blog maak ik de balans op na een jaar CrossFit. Wie weet inspireert het je. Wie weet denk je hij is gek. Kijk maar wat je ermee doet 😉

To the point

De vraag die mij echt nooit gesteld wordt, maar waar ik gewoon graag antwoord op wil geven: heb je een sixpack? Nee. Nou ja, ik zie hem tenminste niet. Wellicht dat die ergens verstopt is achter een laag vet. Voor mij is het ook helemaal geen (realistisch) doel. Want daarvoor moet je wijn, bier, chips, snacks en nog veel meer opgeven. Alsof dat mogelijk is... Zie de huidige situatie als onderstaande tweet waar ik hard om moest lachen. Een perfecte omschrijving.

Geen sixpack dus, maar allereerst wel een véél betere conditie. Ik heb al mijn hele leven een haat-haat verhouding met sport. Veel verder dan in een grijs verleden het voetbalveld onveilig maken en heel soms aanwezig zijn in de sportschool kwam het nooit. Een soort van conditie-achtige situatie had ik dan ook niet. Inmiddels is dat wel anders. Ik voel mij lichamelijk beter dan ooit tevoren. Het is echt bijzonder hoeveel progressie er in 'slechts' een jaar mogelijk is. Oké, dat ging niet zonder slag of stoot. In het begin is het bijvoorbeeld wel even wennen aan de permanente spierpijn. Maar ook daar leer je mee leven. De gemiddelde crossfitter weet niet beter dan dat er wel iets gevoelig is. De ene dag zijn het je armen, de andere dag branden de benen uit je broek als je de trap oploopt. Het zij zo.

Danoontje powerrr

Uiteindelijk ben je elke les CrossFit bezig om sterker en fitter te worden. In mijn geval ging en gaat dat zelden zonder geklaag. Tering, ik heb nog nooit zo vaak boos gekeken, zitten mopperen, lopen zaniken, onoprecht gelachen en klaagzangen eruit gegooid als het afgelopen jaar. Mijn oprechte excuses aan iedereen die het regelmatig moet aanhoren 😉 Ter verdediging: soms is even zeiken ook écht nodig. Neem van de week. Toen moesten we o.a. 60 pull ups doen. Na een paar lag ik er eigenlijk al compleet af. De overige 55 stuks heb ik daarna een, voor een, voor een, voor een gedaan. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar na een kwartier pull ups is de lol er bij mij wel vanaf. Maar hé, uiteindelijk doe je het wel. En dat is wat CrossFit voor mij persoonlijk zo tof maakt. Elke les weer daag je jezelf uit om tot het maximale te gaan.

Sinds mijn proefles heb ik dingen gedaan waarvan ik nooit had verwacht die ooit te kunnen. Box jumps, wall balls, front squats, handstands, double unders, sit ups en nog veel meer. Geen idee wat het allemaal is? Check dan even mijn eerder geschreven artikel. En ik kan je vertellen dat al die dingen - zelfs na een jaar- niet gaan verveln. Sterker nog: het wordt alleen maar leuker. Juist omdat je klein begint en alles beetje voor beetje steeds beter gaat.

Is elke oefening dan leuk? Nee, zeker niet. Sommige workouts liggen mij gewoon niet. Gelukkig zijn er dan altijd je mede-crossfitters die je er doorheen slepen.

Sportbuddies for life

Dat brengt ons meteen bij het derde punt waarom CrossFit echt mijn sport is geworden. Je doet het namelijk ook samen. Elkaar aanmoedigen, een high five na afloop en soms letterlijk samen tijdens een buddy-WOD (Aranka, deze is voor jou!). Het heeft als buitenstaander wellicht iets sektarisch, maar gedurende de les is het erg chill. En erna vooral zeer gezellig. Je weet van elkaar namelijk precies wat je doormaakt. Maakt niet uit of iemand het al jaren doet of net nieuw is. Iedereen is gelijk en er is vooral geen oordeel. Doorbijten om net die laatste herhaling te maken, kapot op de grond vallen na een zware WOD en - komt 'ie weer - even klagen als het echt klote ging. Met een groep medestrijders is dat toch een stuk verdraaglijker.

Lang verhaal kort

In de afgelopen 13 maanden is er dus een klein wonder verricht. Ik vond na 25 jaar een sport die écht bij mij past. Nooit gedacht dat meerdere malen per week stuk gaan zo leuk kan zijn. Maar - hoe cliché dit ook klinkt - ik krijg er zoveel voor terug. Een conditie bijvoorbeeld. Of wat dacht je van spierballen. En ook op persoonlijk vlak. Want regelmatig versteld staan van jezelf en trots zijn op je sportieve prestaties. Dat geeft echt een kik. Het mooie aan CrossFit vind ik daarnaast ook de uitwerking in het dagelijks leven. Bijvoorbeeld probleemloos de trap oprennen met een zware boodschappentas of niet buiten adem zijn na een sprintje. Het zijn de kleine dingen die elke keer doen beseffen dat je goed bezig bent.

Ik ga snel afronden, want zometeen staat er weer een lesje op de planning. Wie weet tot in de box! Probeer het gewoon eens. Als ik het kan, dan kan jij het zeker ook 😉

Sander

PS: op onze Instagram neem ik je regelmatig mee tijdens het crossfitten, dus volg ons daar voor meer CrossFit beelden.