Travel

Campingverhalen: Glamping

Dit jaar ben ik op vakantie in Slovenië en Kroatië, twee vakantielanden in opkomst. Hoewel ik al een hele poos niet meer had gekampeerd, herkende ik direct weer dat vertrouwde 'campinggevoel'. Leuk, je nieuw gekochte tent opzetten in 33 graden op één groot rotsblok met een laagje mos eroverheen, zodat het in eerste instantie lijkt alsof je de haringen van je tent zo de grond intikt, maar dat toch vies tegenvalt.

De charmes van het kamperen: je houdt ervan of je vindt het helemaal niks. Zelf twijfel ik nog. Douchen in een toilethok waar eerder op de avond de Duitse buurman zijn rug heeft staan harsen - niks voor mij. Maar lekker rommelen op een barbecuetje met de zon in je gezicht onder een paar lage olijfbomen, vind ik dan wel weer leuk.

Zo reden wij dit jaar een camping in Slovenië op. Na het inchecken bij de receptie (nog bedankt Roesjisjivacjovska voor die geweldige ontvangst, waarbij je het voor elkaar kreeg minder dan vijf 'Engelse' woorden in een kwartier uit te spreken, toch knap) mochten we zelf een plekje uitkiezen op het terrein. Dat viel niet mee.

Het uitkiezen van een plek op een overvolle camping deed me denken aan het oeroude spelletje stoelendans. Je weet wel, dat spel waar je met normale mensen op het ritme van een zwakbegaafd liedje, zo snel mogelijk een stoel moet uitkiezen als de muziek stopt. Degene die vervolgens overblijft, is de sjaak.

Direct nadat receptioniste Roesjisjivacjovska alle gegadigden een plattegrond had overhandigd, barstte de strijd los. Ik zag gelijk al dat twee Belgen de kaart verkeerd om vasthielden, dus daar hoefden we weinig van te vrezen. Het gevaar zat hem in een dikke Duitse man, wie zijn dikke kinderen op pad stuurde een mooi plekje te gaan vinden. Hoewel dat hun overgewicht het rennen al niet makkelijk maakte, zorgden hun afgrijselijke crocs ook niet echt voor de juiste ondersteuning.

Afijn, wij hadden inmiddels een mooi plekje gevonden en hadden er vlug onze auto opgezet, zodat niemand anders de plek meer in beslag kon nemen. Althans, dat weet je met die Duitsers maar nooit natuurlijk. Die staan 's nachts ineens met haringen in je tent om jouw land op te eisen. Dus heb ik er bordjes met 'mein kampf' neergehangen. Voor de zekerheid.

Toen ik vanmiddag een rondje over de camping wandelde, kwam ik plotseling terecht op een bijzonder netjes gemaaid veld. Een groen, strak, keurig terrein. Totaal het tegenovergestelde als de rest van de camping. Verspreid over het veld lagen van die stenen tegels waarover je kon lopen. Alsof je de rest van het grasveld niet mocht betreden. Ik was binnengelopen in de wereld van het zogenaamde glamping. Een nieuw begrip voor mij.

Glamping, afgeleid van 'glamourous' en 'camping', is dé trend op kampeergebied. Het laat zien dat kamperen ook heel luxe en comfortabel kan zijn, aldus Google. Kamperen 2.0. De glampers op onze camping slapen in een houten designhutje, voorzien van een groot bed. Buiten krijg je er een meubelset bij en, niet geheel onbelangrijk, je eigen hottub. Voor als je het nog eens koud krijgt tijdens de hete zomers in Slovenië.

Het meest opmerkelijke vind ik echter nog dat er op hun terrein een eigen toiletgebouw staat, geheel in de stijl gebouwd als de hutjes. Gloednieuw. Alle glampers krijgen daarin hun eigen badkamer met sleutel. Terwijl ik in een vooroorlogs hok met de rest van de camping mijn tanden moet poetsen.

Glampers herken je onmiddellijk. Ze hebben een bepaald soort, bijna arrogant loopje dat je van honderd meter ver al kan onderscheiden. Als er van die t-shirts zouden bestaan met 'Kamperen is voor paupers', zouden ze die de hele dag dragen. Of uitdelen op de camping. Glampers lopen met een grote boog om het 'gewone' kampeerterrein heen. Al die modder enzo, niks voor hun.

Glampers weten het zelf ook. Er wordt naar ze gekeken. Daarom begeven zij zich ook liever niet in het openbare zwembad op de camping, maar nemen ze plaats in hun eigen hottub. Dat deze bloedheet is en pal in de zon staat, nemen ze dan maar voor lief. Privacy en rust staan hoog in het vaandel bij glampers. Vanmiddag heb ik expres mijn vuile vaat bij hun in het washok staan af te wassen. Daarvoor nog even van de looptegels 'afgeweken' en door het grasveld gebanjerd, heerlijk. Je had die gezichten moeten zien.

Natuurlijk, glampers betalen een hoop geld voor al die (toch wel overdreven) luxe, maar is het het waard? Zou je voor hetzelfde geld niet lekker in een mooi appartement gaan zitten? Glampers zijn eigenlijk grote twijfelaars, waarbij je goed kunt merken dat de ene helft van het gezin graag (luxe) op vakantie wilt, en de andere helft lekker (basic) wil kamperen. Ik herken dat wel. Volgend jaar ga ik mij ook maar eens goed verdiepen in dat glamping.

Rick