Filmrecensie: Logan

Logan is de nieuwste Wolverine, maar dan zonder ‘Wolverine’ in de titel. En dat zegt eigenlijk al een hele hoop over de film. Ook de prachtige vintage filmposter voldoet niet aan de standaard superheldenfilms die we de afgelopen jaren gezien hebben. In Logan zien we de menselijke, oprechte en ontroerende kant van een superheld; maar tegelijk ook snoeiharde, bloederige actiescènes in een R-rated film van Marvel. De nieuwste Wolverine is een bijzondere.

In het jaar 2029 slijt Logan zijn dagen als chauffeur van een limousine. Hij vervoert dronken tienermeisjes, mensen naar een vrijgezellenfeestje, een weduwe naar een begrafenis. Maar het maakt op hem allemaal even weinig indruk. Logan oogt uitgeblust, vermoeid, levensmoe. Om de dagelijkse uren door te komen drinkt-ie veel, maar draagt hij ook de zorg voor de Professor Xavier, met wie het ook niet zo goed gaat. 

Logan heeft voortdurend een - zelfs voor hem - dodelijke kogel van het metaal Adamantium bij zich. Dat herinnert hem aan wie hij echt is. De andere X-Men zijn dood en het mutantenras is bijna uitgestorven. Uit alles blijkt wel dat er weinig hoop in de film zit. Logan spaart voor een boot om voor eeuwig te vertrekken uit deze post-apocalyptische wereld. ‘Man made me a weapon and God made it last too long.’

Dan ineens stuit Logan op een jong, speciaal meisje. Het is de ommekeer in Logan, het begin van het gedeelte dat veel weg heeft van een roadmovie. Maar dan wel een hele vermoeiende, lastige reis. Achternagezeten door huurlingen die ook de laatste mutanten van de planeet willen verwijderen, zijn Logan en de professor op de vlucht. We zien absoluut geen superheld met superkrachten, maar een bezorgde Wolverine die er eigenlijk wel klaar mee is. Weer eens wat anders.

Hugh Jackman speelt alweer voor de negende keer de rol van Wolverine, maar er mag gezegd worden dat dit zijn beste optreden is. Ingetogen en meeslepend, maar met een aantal heerlijke actiescènes op het einde van de film. Ledematen vliegen door de lucht en Wolverine krijgt zelf ook het een en ander te verduren.

De film duurt lang, ongeveer 137 minuten. Maar er is genoeg te zien en ik heb me geen seconde verveeld. Sterker nog: het had wat mij betreft nog wel wat langer mogen duren. Want het is misschien wel het laatste wat we van Wolverine gezien hebben.

Rick